Ηλεία: Ένα μικρό αφιέρωμα για τις αγρότισσες και τους αγρότες στην Καλίδονα (ΦΩΤΟ)

<< Όλη τη ζωή μου πέρασα με υγεία και χαρά

Γι΄άλλο δεν είχα έτσι χαρεί και έτσι περηφανέψει,

Όσο που από τα νιάτα μου ακόμα τα μικρά
Ως τώρα με άσπρα τα μαλλιά έχω πολύ δουλέψει…>>

Αξίζει μια μικρή αναφορά στους ανθρώπους που μείνανε στο χωρίο μας γαντζωμένοι , ταχυδρόμοι της ζωής, της παράδοσης , της ιστορίας.

Κρατήσανε την Καλίδονα στην μορφή που είναι σήμερα και στέκει περήφανη πάνω στο ύψωμά για τα παιδιά της που τα έθρεψε με κόπο και αγάπη.

Είναι μια σωστή λεβεντομάνα. Δεν την εγκατέλειψαν, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τόσες κατολισθήσεις που υπέστει. Διατήρησαν αναλλοίωτη τη μορφή της, τις παραδόσεις , τα ήθη και έθιμα της.

Είναι καθήκον για εμάς τους νεότερους να γίνει η αναφορά για αυτούς τους ανθρώπους, που η προσφορά τους ήταν πολύτιμη για την αξιοποίηση της υπαίθρου.

Ο Αγρότης και η Αγρότισσα δούλεψαν σκληρά τη μάνα γη, που αντιπαλεύανε σκληρά τις στερήσεις και τη φτώχεια.

Οι συνθήκες εργασίας πολύ δύσκολες .

Τα μέσα δεν υπήρχαν. Τι να πρωτοθυμηθεί ο Αγρότης και η Αγρότισσα της Καλίδονας.

Τη σπορά με τις αξίνες και το άλογο….Το βοτάνισμα . το θέρο κάτω από το δυνατό ήλιο του θεριστή, τραγουδώντας για να περνάει η κούραση και η ώρα…

Το αλώνισμα από τα άγρια χαράματα και να περιμένουν ποτε θα φυσήξει ο αέρας κατάλληλα για να λιχνίσουν το σιτάρι…

Τη σταφίδα, τα αμπέλια που όλο το χρόνο βρισκόντουσαν μέσα στο κτήμα τους, .

Σκάψιμο με αξίνες, κλάδεμα, ράντισμα, χαράκι,. Ξέφυλλο και τέλος τον τρύγο.

Το μάζεμα των ελιών με πανιά υφασμένα από σπάρτο στον αργαλειό, τα οποία όταν λίγο βρέχονταν δεν σηκωνόντουσαν για να μετακινηθούν.

Συνέχεια το λίχνισμα των ελιών και κατόπιν στα ιπποκίνητα ελαιοτριβεία για το λαδάκι της χρονιάς τους Έτσι συνήθιζαν να λέγουν. ΑΡΤΟΝ- ΟΙΝΟΝ-= ΕΛΑΙΟΝ-.!!!

Το πιο σπουδαίο κατά την άποψή μας ήταν ο ποδαρόδρομο από και προς Καλίδονα πρωί βράδυ. Φυσικά η αγρότισσα με τα πόδια και ο αγρότης καβάλα στο άλογο..

Φτάνοντας το βράδυ η Αγρότισσα γυναίκα, άλλον αγώνα στο σπίτι της. Φροντίδα για τα παιδιά, τα πεθερικά, το μαγείρεμα, το πλύσιμο, το ζύμωμα όλα τις βραδινές ώρες , για να έχει χρόνο την άλλη μέρα που θα ξημέρωνε Συνηθίζανε να παρηγοριούνται λέγοντας την παροιμία

<< Η νύχτα και αυγή είναι Μανα και αδερφή >> Αλλά όταν όμως κάτι δεν τους πετύχαινε καλά έλεγαν :<< της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η μέρα και γελά>>…

Όλα βγαλμένα μέσα από τον αγώνα για επιβίωση. Ο άνδρας αγρότης έπρεπε να βγει στο καφενείο , να πει το καφεδάκι του τη ρακή και να συζητήσει με τους πατριώτες, να μάθει νέα κλπ κλπ. και να ενημερώσει και τη νοικοκυριά που έμενε στο σπίτι… .

Το 2003 ο Σύλλογος μας τον πρώτο χρόνο που καθιέρωσε την ημέρα Πολιτισμού και πραγματοποίησε το 1ο Φεστιβάλ των Παραδοσιακών χορών , την ημέρα αυτή την είχε αφιερώσει και τίμησε τους Αγρότες και τις Αγρότισσες της Καλίδονας.

Στον καθέναν από 60 ετών και πάνω έστειλε πρόσκληση , να παραβρεθεί και να παραλάβει αναμνηστικό δίπλωμα.

Και έτσι ακριβώς έγινε. Η πρόεδρος στη σύντομη ομιλία της μεταξύ των άλλων τους απεύθυνε ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί χάρις σε αυτούς συνεχίζεται η ντόπια λαϊκή παράδοση και το χωριό μας διατήρησε την ομορφιά του.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για ό,τι μας έχουν προσφέρει τους προσέφερε το αναμνηστικό δίπλωμα, που σας παραθέτουμε μαζί με φωτογραφίες από την εκδήλωση και φωτογραφίες από αγροτικές ασχολίες..